Oyuncular

 Zamanın akıp gittiği durgun, tükenmiş ve yorgun saatlerde karşıma biri çıktı. Yüzüme bakıyor ve yüz ifademin ne anlama geldiğini anlamaya çalışıyordu. Beni çözemeyeceğini bilmeden...

Ona sempati ile baktım. İçimin ne kadar derin, ne kadar kırgın, ne kadar yalnız olduğunu anlayamadan bana meraklı gözlerle bakan ona... Hissettiklerimi kelimelere dökemeyecek kadar yorulmuştum. Hiçbir şey umurumda değilken umurumdaymış gibi rol yapmaktan da. İnsanlara karşı karşılığını asla alamayacağım nezaketle davranmaktan, 

İnsanlardan bir şey beklemeyeceğime dair kendime söz vermiştim. İnsanların sözlerine güvenmeyecektim artık. Herkes yalancıydı çünkü. Herkes gösterişçi, herkes daima bir oyuncuydu.

Bana bakan kişi dış görünüşümün ne kadar sıradan olduğu kanısına varıp benden uzaklaştı. İçimi, gerçek beni tanımadan bile benim hakkımdaki yargısını vermişti. İnsanların kendim hakkındaki düşüncülerini değiştirmeye çalışmaktan gerçekten çok yorulmuştum.

Beni gerçekten anlayabilecek ya da tanıyabilecek bir kişi karşıma çıkacak mıdır ki?

Bunu merak ederek gözlerimi yumdum.

-Adlee-