Şebboy

Adlee, üç aydır her gün yaptığı gibi Balian'ın mezarına çöktü. Mezar taşına sırtını yaslandı ve hüzünlü sesiyle konuşmaya başladı. Özlemini kelimelerle ifade etmeye çalışıyordu.

"Sen gideli bir gün oldu, bir hafta oldu, bir ay oldu... Şimdi ise üç ay oldu. Her gün... Her gün o kadar zor ki..."

Zayıf ve çelimsiz gözüküyordu. Herkes, onun bu halini gördükçe gözyaşlarını tutmakta zorlanıyordu. Adlee, Balian öldüğünden beri doğru düzgün yemiyor ve onunla konuşulduğunda sanki duymuyordu. Sadece etrafta ruh gibi geziniyordu. Duygularını ifade edebildiği tek yer Balian'ın mezarıydı.

Exie, Kabira ve Felis'i Adlee'yi gözlemesi için görevlendirmişti. İkisi de onu izlerken kalp acısı çekiyordu.

Adlee, elindeki mor şebboy buketini mezarın üstüne bıraktı. Bu çiçekler, asaleti ve derin sevgiyi ifade ediyordu. Adlee bu çiçeklerle, Balian'dan daha soylu birinin olmadığını ve onun fedakarlığının asla unutulmayacağını söylüyordu.